Je denkt dat je je je leven op de rit hebt en alles loopt lekker. Dan word je ineens geconfronteerd met kanker of een andere ernstige ziekte. Een operatie, mogelijke nabehandelingen, je leven staat in een keer op zijn kop en niets is meer vanzelfsprekend. Hoe verwerk je dit feit. Alleen of samen met je partner, familie en vrienden. Hoe regel je opvang voor je kinderen en vervoer van en naar het ziekenhuis. Hoe vertel je het je omgeving en je werkgever en hoe gaat het verder met je baan en de verwachtingen die men op je werk van je heeft. Wordt er met jou omgegaan zoals jij dat wilt of vind je juist dat het anders zou kunnen of moeten

Vaak heeft je omgeving het idee dat je, na dat je klaar bent met je behandelingen, ook wel klaar bent met je ziekte. “Vooral vooruit kijken en verder gaan” hoor je ongetwijfeld vaak. Maar meestal begint op dat moment het verwerken en het (voor jezelf ) plaatsen van nieuwe feiten, verwachtingen en prognoses.

Het is begrijpelijk en misschien wel logisch dat je op dat moment behoefte te hebt aan iemand die aan de ene kant afstand heeft van jouw situatie maar zich wel kan inleven in jouw situatie omdat ze deze ervaring ook heeft, een stuk begeleiding en spiegeling miste en daar “werk” van heeft gemaakt.